SHL M04

Pierwsza powojenna „eshaelka” pojawiła się w 1947 r. Konstrukcja oparta była na przedwojennym modelu SHL 100. Tylne koło było sztywno mocowane w ramie, a pojedyncze siodełko amortyzowały dwie sprężyny śrubowe. Dwusuwowy, jednocylindrowy silnik o pojemności 123 ccm osiągał moc maksymalną 4 KM przy 4250 obr/min. Maksymalny moment obrotowy 7,36 Nm przy 3000 obr/min. Motocykl nie miał akumulatora. Prądnica-iskrownik była napędzana bezpośrednio przez wał korbowy. SHL M04 miał hamulce bębnowe, niezależne. Rama była spawana ze stalowych ceowników, a zbiornik paliwa ze stalowych wytłoczek. Motocykl ważył 80 kg, osiągał prędkość 67 km/h i zużywał 3 litry benzyny na 100 km.